Agapeye Ağıt

"William Gaddis benim edebi kahramanımdır.”

- Jonathan Franzen

Agapeye Ağıt'ın anlatıcısı –yazarın kendisi gibi– hasta yatağında kanser tedavisi görürken hayatını adadığı incelemesini sonlandırmaya çabalamaktadır. Sanatın mekanikleşmesinin adeta sembolü olan mekanik piyanonun bilgisayar teknolojisine kadar uzanan tarihini konu alan bu çalışma, ufuktaki ölümün etkisiyle bilinç akışına dönüşerek çatallanır ve Tolstoy, Dostoyevski, Thomas Bernhard, Goethe, Platon, Nietzsche, Benjamin, Glenn Gould gibi sanatçı ve düşünürlerle çetin diyaloglara girişir. Böylece başta Amerika ve eğlence endüstrisi olmak üzere Batı kültürünün içine sinmiş yıkıcı güçler, kaybolan yaratıcılık ve özgünlük, entropi, önü alınmaz yozlaşma ve gittikçe kısırlaşan varoluş gibi temalar üzerine kısa, özlü ama her geçen gün daha da şiddetli yankılanan bir kehanet çığlığı haline gelir. Daha ilk romanı Recognitions'la yirminci yüzyıl edebiyatına damga vuran, iki kez “National Book Ödülü”ne layık görülen William Gaddis'in (1922-1998) ölmeden hemen önce tamamladığı Agapeye Ağıt, büyük bir yazarın külliyatının sıkıştırılmış bir özeti, gelecek yüzyıla bıraktığı sarsıcı bir vasiyet niteliğine sahip.

“Agapeye Ağıt, yazarın kendi yok oluşuna yakılmış bir ağıttan çok, teknolojinin dünyayı götürmekte olduğu yerden duyduğu korkunun açık sözlü ifadesidir.”

- Joseph Fabbi